Frank en Leo

Terwijl Feyenoorders nog steeds op zoek zij n naar scherven van hun naan flarden gespeelde sportziel, is ook Frank door zijn lijmvoorraad heen. Broer Ronald had maar weinig woorden nodig om de misère van zijn broer samen te vatten: eehh…ja, nee, ja…die baalt er wel van, ja. Voor wie thuis is in het “lul op!” jargon van de Gebroeders weet dat Frank aan diggelen is.

In Nederland mag je het niet zeggen, maar zijn prestaties bij Ajax waren niet overtuigend. 73,76,76 en 71. Dat waren de puntentotalen van de kampioenschappen. Ook in Europa maakte Ajax diepe indruk met vergelijkbare cijfers.  En oh ja, tegen De Graafschap toonde hij met zijn wisselbeleid aan dat het “ik-mag-je-gehalte” belangrijk voor hem is; vandaar dat hij Riedewald naar Palace haalde.

84 en 77, het aantal dagen dat hij respectievelijk Inter en Palace diende. Rustig maar, beide clubs zijn een draaideur voor trainers, maar iemand die twee maal zo vlotjes wordt bedankt voor bewezen diensten zal toch echt een beetje in de spiegel moeten kijken. Misschien wel een beetje boel.

Wat hij dan behalve zijn nieuwe botoxhoofd ziet, weet alleen hij. 

Wij weten dat hij bij een gevallen topclub en een degradatiekandidaat niet in zijn opdracht is geslaagd, loze beloftes van de clubleiding ten spijt; je moet anticiperen op wat je wel hebt, en jezelf niet groter maken dan je bent. In The Sun, met wie je beslist vriendjes moet blijven als je naar Engeland gaat verhuizen, stond een artikel over zijn drang om te laten zien hoe goed hij is, ondanks dat hij pas een jaar of elf niet meer speelt, en zijn indrukwekkende communicatieve vaardigheden. Een dergelijk verhaal stond een krap jaar geleden ook in een Italiaanse krant. Frank moet nog maar eens Van Gaal’s Totale Mens Principe gaan herlezen.

Leo’s transformatie begon vorig jaar zomer. Het kleine olijke mannetje met bloempotkapsel werd ingeruild voor een geblondeerde gast met een Chicago Bulls shirtje, een hond en een baard. Nadat de wereld hem nog steeds beschouwde als de vrolijke vlo, maakte hij een statement en trakteerde zichzelf op een plakplaatje. Alsof hij in stilte wilde schreeuwen hoe ongelooflijk ruig en gevaarlijk hij wel niet kon zijn, ook buiten het veld. 

Maar het was ook zijn manier om te zeggen, ik ben ook maar een mens, hoor. Louis zei dat ooit eens in de kleedkamer van Bayern München, en liet om zijn woorden kracht bij te zetten zijn broek zakken.  Het zou niet meer goedkomen daar met hem. Leo daarentegen is nog steeds behoorlijk op dreef, maar lijkt zijn losgeslagen “persoonlijkheid” niet meer onder controle te hebben. Zijn ziel is ermee aan het joyriden. 

Leo moet en zal kennelijk zijn Argentijnse flaters met iets compenseren. En in die missie slaagde hij glansrijk. Na een onschuldige botsing tegen Juventus eiste hij met veel misbaar een gele kaart voor zijn tegenstander. In dat proces legde zijn hand op de nek van de scheidsrechter. Die aarzelde gelukkig geen moment, en gaf Leo geel, die meteen reageerde door te zeggen ik? Wat heb ik gedaan?

Nog niet eerder zag ik een groot sportman zo hard van zijn sokkel storten als Leo, inclusief Lance, die was alleen sneller en slimmer dan de rest geweest, meer niet.

Nog maar eens zien wie na dinsdag jl. mijn vriend Cristiano nog belachelijk durft te maken.

Bankzaken

Ooit, toen het Nederlandse clubvoetbal nog door mannen werd gespeeld, en clubs uit grote competities met gemengde gevoelens naar de Lage Landen kwamen was een Nederlandse fusiebank op het idee gekomen om de naamsbekendheid te vergroten via shirtreclame. De Bank durfde niet te dromen dat De beslissing een regelrechte voltreffer bleek. ABN AMRO drukte zijn stempel op De cultuur van Ajax.

Nog steeds zijn de banden tussen beide bedrijven innig; beiden tuimelden van hun voetstuk, om er vervolgens weer voorzichtig naar toe te klauteren, als een kleuter die zich voor het eerst op een ophaalbrug begeeft.

Bij Ajax heeft het eigen volk eerst beleid er mede (PSV onder Advocaat droeg ook vrolijk bij, net als elke Play off kandidaat van De KNVB) toe geleid dat het Nederlandse clubvoetbal binnenkort de rechtstreekse CL plek kan vergeten, maar dat De Club financieel in elk geval gezond aan het worden is. Alleen al deze transferperiode werd 46 miljoen binnengehaald, en nul uitgegeven. Kijk, dat is pas beleid, want er stond slechts 120 miljoen op De rekening, dus daar moet nog wat bij.

Wie de afgelopen weken in een sadopakje een wedstrijd heeft uitgekeken, heeft gezien wat al langer bekend is, er is geen creativiteit, geen karakter en geen uitstraling. Een gevolg van fantastisch opleiden en strategische aankopen die enkele jaren De tijd krijgen om te wennen aan het complexe Ajax systeem. Hakim Ziyech zou dat problem oplossen, maar omdat er al acht middenvelders rondlopen(sic!) zelfs Feyenoord, erkend middenveldspecialist dankzij Tanga Martin’s onvolprezen aankoopbeleid, heeft er niet zo veel rondlopen, mag de zeer bruikbare Hakim niet komen. Hij zou de eigen jeugd die weliswaar niet van Roda, Willem II en Rostov kan winnen toch maar eens in de weg kunnen zitten. Het is toch wat, zeg. Leermomenten zijn kennelijk cruciaal voor de ontwikkeling van toptalent, maar dat wordt te technisch voor ons leken.

Het is onverkoopbaar dat Ziyech, en wat anderen, niet worden gehaald, maar zoals de KNVB overal mee wegkomt, lukt dat in Amsterdam ook vrij aardig. Onlangs rekende iemand mij voor dat De club genoeg geld heeft om zowel De sporthal waarin zij spelen, met die schitterende grasmat, te kopen, alsmede De club van De beurs te halen. Briljant! Een andere verklaring voor dit bankiersgedrag kan ik helaas niet verzinnen.

Uiteraard worden alle pijlen op Marc Overmars gericht, a.k.a. Marc Netto, en zijn de eerste dartspijltjes al richting Peter Bosz geworpen, zij het vooralsnog zonder 180’s of bullseyes. en zijn snelle leerling Marc O. Netto. Dolf Collee, voormalig lid van de Raad van Commissarissen, waar de werkelijke macht van een beursgenoteerd bedrijf ligt, werd bij ABN AMRO ontslagen uit de raad van bestuur, en is nu statutair directeur van Ajax, a.i. Hij is het grote brein achter het kijken, kijken niet kopen beleid. Als bankman zonder sportkennis ziet hij de bankrekening en de stand op de ranglijst. Hij is tevreden.

Ajax is dus geen voetbalclubbedrijf meer, maar gewoon een nieuw, edoch ietwat exclusief filiaal van ABN AMRO. De Bank dus. Ook voor al uw spaarcentjes.